หยอกล้อ - คือ

• ขี้ล้อ
  ตลก

• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยอก     ก. เล่นหรือล้อไม่จริงจัง. ว. ใช้ในประโยคปฏิเสธ หมายความว่า มาก เช่น เก่งไม่หยอก คือ เก่งมาก.
• หยอกล้อ     กระเซ้าหยอกเล่น ล้อเล่น หยอกเย้า หยอกเอิน เล่นหัว เย้า สัพยอก หยอก เย้าหยอก กระเซ้า ยั่วเย้า แหย่ ล้อ ยั่ว สัพหยอก เกี้ยว ล้อเลียน แกล้ง ยั่วเล่น
• ยอ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้. ๒ ก. กล่าวคำเพื่อเชิดชู เช่น ยอพระเกียรติ
• ยอก     ก. ตำฝังอยู่ในเนื้อ เช่น หนามยอกเอาหนามบ่ง, รู้สึกเจ็บแปลบคล้ายมีอะไรมาเสียดแทง เช่น รู้สึกยอกอก, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• กล     กน, กนละ- น. การลวงหรือล่อลวงให้หลงหรือให้เข้าใจผิดเพื่อให้ฉงนหรือเสียเปรียบ เช่น เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม เช่น กลโกง;
• กล้อ     ๑ กฺล้อ น. เรือโกลน. ว. กลม. ก. ทำให้กลม; ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) โคลง เช่น เรือกล้อ ว่า เรือโคลง. ๒ กฺล้อ ( โบ ) น.
• ล้อ     ๑ น. ส่วนของรถซึ่งเป็นวงกลมสำหรับหมุนเคลื่อนพารถไป, ลูกล้อ ก็ว่า. ก. กลิ้งหมุนไปอย่างล้อรถ เช่น ล้อสตางค์ให้กลิ้งไป. ๒ ก.
• คำหยอกล้อ    การทำเสียงหยอกล้อเจ้าบ่าวเจ้าสาวในวันแต่งงาน คำเย้ย
• พูดหยอกล้อ    กระเซ้า พูดล้อ พูดล้อเล่น พูดหยอกเย้า พูดเย้าแหย่
• การพูดหยอกล้อ    ภาษาตลก ภาษาหยอกล้อ
• การหยอกล้อ    การล้อเล่น การตลก คำล้อเล่น พฤติกรรมที่มีอารมร์ ขัน การเล่นหัว การเย้าแหย่
• คำพูดหยอกล้อ    ความตลกขบขัน คำพูดตลก คำพูดที่หลักแหลม คำเล่นลิ้น
• ชอบหยอกล้อ    ชอบล้อเล่น ชอบสนุกสนาน เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงจากลักษณะของพ่อแม่ เกี่ยวกับกีฬา